Half april was in het landelijke nieuws te zien/horen/lezen dat Margritte Kalverboer, De Nationale Kinderombudsvrouw, zich ernstig zorgen maakt over de omstandigheden waaronder vluchtelingenkinderen in het aanmeldcentrum in Ter Apel moeten verblijven: door stagnatie in de doorstroom zitten deze kinderen maanden (i.p.v. enkele weken) op deze locatie, waarbij de omstandigheden zeer te wensen overlaten: te weinig activiteiten, voorzieningen, structureel aanbod. Dat vond ik schrijnend en - eerlijk gezegd - nogal gênant. De week daarop speelde ik een aantal voorstellingen in Groningen. Daarom heb ik contact opgenomen met het AZC in Ter Apel en aangeboden om na Groningen door te rijden naar Ter Apel en een kosteloze voorstelling te komen spelen voor alle kinderen en al wie er meer bij wilde aansluiten. Gelukkig werd mijn voorstel positief ontvangen door zowel het COA als Stichting De Vrolijkheid.
Donderdagnamiddag 21 april speelde ik dus een voorstelling vol muziek en interactie, waarbij Nederlandse taal nagenoeg geen rol speelde. Het was een fijne bijeenkomst, waarbij niet enkel kinderen, maar ook talloze volwassenen vanaf de zijlijn zichtbaar genoten van een klein moment van 'verpozing': even een onderbreking van de sleur van het eindeloze wachten, even loskomen van de zorgen en een gezamenlijk moment van - voor zover mogelijk - ontspanning beleven. Gaaf om te merken dat het ook zonder taal prima mogelijk was om de inhoud, de sfeer en de bedoeling over te brengen en het publiek actief te betrekken. Kinderen kropen haast ín het podium!
Nu maar hopen dat de omstandigheden snel verbeteren, zodat ook deze kinderen zo snel mogelijk weer een leven met regelmaat, educatie en vastigheid/veiligheid kunnen opbouwen.
