Verhip, sprak de kip
Tekst: ©Tijl Damen

'Verhip' sprak de kip
'En nou ben ik het zat
Ik doe het nooit echt nooit meer
'k Heb het helemaal gehad'

'Iedere dag dat zelfde ei
Ovaal en lichtjes bruin
Waarom nou nooit eens geel met blauw
En vierkant, krom of schuin'

Ja, ze wond zich aardig op
Deze fiere hen
Haar kam liep al wat purper aan
Ze beende door de ren

De andere kippen ( een stuk of tien)
Stonden in een hoekje
Ze fluisterden zachtjes tegen elkaar:
'Nou gaat ze buiten der boekje'

Maar onze vermaarde moederkip
Had een uitstekend gehoor
Zij stevende recht op de dametjes af
En riep: 'excuses dat ik even stoor!'

Ik weet het u wilt een gemakkelijk leven
Waarin alles zo gaat als het hoort
De kippen op stok, de haan tussenin,
De eieren rond, enzovoort

Maar ik wil niet meer, het is basta uit
En al gaat het maar om het idee
Ik leg vanaf nu geen enkel rond ei meer
Wie doet er met mij mee?

En Kaatje de Krielkip deed acht kleine pasjes
( voor een gewone kip twee)
En zo gingen zij één voor één overstag
Behalve natuurlijk Esmé

Maar zij was ook ziekjes en zwakjes en oud
En zoals zij zelf altijd zei:
Het leven heeft een begin en een eind
In groot contrast met het ei

Maar afijn, onze kliek met betogende kloeken
Marcheerde dwars door de ren
Ze riepen leuzen als: 'meer bont op straat'
En: 'stem vierkant voor hen'

Toen kwam daar de boer aangelopen
Meteen overzag hij het leed
En zonder een woord liep hij naar de schuur
En luister maar wat hij toen deed

Hij nam 1, 2, 3 nee wel zes potten verf
En kroop daarmee in het hok
Hij goot en hij smeerde de zes blikken leeg
Het spatte tot tegen de nok

Hij kroop weer naar buiten en wreef in zijn handen
'Zo' sprak hij toen, heel bedaard
''t Wordt weeral donker, 't is tijd om te slapen
Meiden, de klus is geklaard'

En onze hoenders, ontdaan en onthutst
Gingen gedwee op stok
En nooit sinds die tijd heeft de kip uit dit vers
Nog iets anders gezegd dan 'Tok!'