Petronella Perzik
Tekst: ©Tijl Damen

Petronella Perzik had een
Huidje zacht en glad
En alle dames die zij kende
Vroegen altijd maar hoe dat

Nou toch kon komen, want zij
Zochten al hun hele leven lang
Naar een middel om te smeren
Want zij waren reuzenbang

Dat zij op middelbare leeftijd
Vol met rimpels, kreukels, plooien
Zouden zitten, oh wat vreselijk, want
Niemand vond dat mooi en

Daarom zochten zij heel stiekem
In de laatjes en de kastjes
Van die Mooie Petronella, ja, en
Zelfs in al haar tasjes

En ze smeerden alle middeltjes
Die zij maar vinden konden
Op hun velletjes, maar toen
Ze daarna samen opgewonden

Voor de spiegel gingen turen
Vielen zij spontaan in zwijm
Want in plaats van zacht en romig
Was hun huidje niet satijn, maar

Eerder asfalt, boomschors, hard beton
En hoe erg het ook was
Gingen zij voortaan door het leven
Als de dames Kalebas